رزین های اپوکسی بررسی فنی پلیمر گرمازا از A تا Z
رزین های اپوکسی پس از اولین تولید تجاری در اواخر دهه ۱۹۴۰ ، امروزه از خانواده گسترده ای
از مواد تشکیل شده اند. رزین های اپوکسی به دلیل مقاومت بالا ، قابلیت انعطاف پذیری و چسبندگی
عالی آنها بر روی انواع سطوح ، در کاربردهای متنوع
(پوشش ها ، الکتریکی ، رزین های ریخته گری ، کامپوزیت ها …) مورد
استقبال گسترده قرار گرفته اند. رزین های اپوکسی حرارتی را با جزئیات همراه با ویژگی های
اصلی آنها کاوش کنید و درک کنید آنها را در بسیاری از کاربردها به یک گزینه ایده آل تبدیل می کند.
همچنین ، در مورد انواع مختلف رزین های موجود و چگونگی بهبود بیشتر خواص آنها بیاموزید.
اما ، بیایید ابتدا با درک دماسنجها شروع کنیم …
ترموست چیست؟
رزین ترموست ، یا ترموست ، پلیمری است که با استفاده از روش پخت مانند گرما یا تشعشع ،
پخت شده یا به شکل سخت در می آید. فرآیند پخت غیرقابل برگشت است
زیرا یک شبکه پلیمری را که به وسیله پیوندهای شیمیایی کووالانسی بهم پیوسته است ، معرفی می کند.
با گرم شدن بر خلاف ترموپلاستیک ترموستات ها جامد باقی می مانند
تا زمانی که دما به جای برسد که ترموست شروع به تخریب کند.
رزین های فنلی ، رزین های آمینه ، رزین های پلی استر ، رزین های سیلیکون ،
رزین های اپوکسی و پلی یورتان ها (پلی استرها ، استرهای وینیل ، اپوکسی ها ، بیسمالایمیدها ،
استرهای سیانات ، پلی آمیدها و فنولیک ها) نمونه های کمی از رزین های حرارتی هستند.
در بین آنها اپوکسی یکی از رایج ترین و پرکاربرد استدماسنج امروز در کاربردهای کامپوزیت های
ساختاری و ویژه. رزین های ترموست اپوکسی به دلیل مقاومت و استحکام بالا
(به دلیل درجه بالایی اتصال متقاطع) تقریباً با هر کاربردی سازگار هستند.
در بین آنها اپوکسی یکی از رایج ترین و پرکاربرد استدماسنج امروز در کاربردهای کامپوزیت های
ساختاری و ویژه. رزین های ترموست اپوکسی به دلیل مقاومت و استحکام بالا
(به دلیل درجه بالایی اتصال متقاطع) تقریباً با هر کاربردی سازگار هستند.
این پایگاه داده پلاستیکی به صورت رایگان برای همه در دسترس است. می توانید
گزینه های خود را بر اساس ویژگی (مکانیکی ، الکتریکی …) ، برنامه ها ، حالت تبدیل و ابعاد دیگر فیلتر کنید.
رزین های اپوکسی pvc pars
اما چه چیزی رزین اپوکسی را به یک رزین همه کاره برای این کاربردها تبدیل می کند.
بیایید آن را با جزئیات یاد بگیریم …
– انواع رزین های اپوکسی و نحوه سنتز آنها
– خصوصیات کلیدی
– کامپوزیت های اپوکسی: مواد افزودنی برای عملکرد بالا
-رزین های اپوکسی در مقابل رزین های پلی استر
– چگونه برای کاربردهای ساختاری مفید هستند؟
– بازیافت و سیستم های اپوکسی مبتنی بر زیست
رزین های اپوکسی در سایت پی وی سی پارس pvc
چه چیزی رزین اپوکسی را متنوع می کند؟
اصطلاح “اپوکسی” ، “رزین اپوکسی” یا “اپوکسید” (اروپا) ، α-اپوکسی ، ۱،۲-اپوکسی و غیره به
گروه گسترده ای از ترکیبات واکنشی اشاره دارد که با حضور یک حلقه اکسیران یا اپوکسی مشخص می شود .
این توسط یک حلقه سه نفره حاوی یک اتم اکسیژن نشان داده می شود
که با دو اتم کربن پیوند داده شده است که از طریق دیگری به هم پیوسته اند.
از این رو ، حضور این گروه عملکردی یک مولکول را به عنوان اپوکسید تعریف می کند –
جایی که پایه مولکولی می تواند به طور گسترده ای متفاوت باشد و در نتیجه باعث ایجاد
انواع مختلفی از رزین های اپوکسی می شود. و آنها موفق هستند زیرا تنوع در ساختار مولکولی
را می توان با استفاده از همان روش شیمیایی تولید کرد.
رزین های اپوکسی بیشتر را می توان با عوامل مختلف پخت ، اصلاح کننده برای دستیابی به
خصوصیات مورد نیاز برای یک کاربرد خاص ترکیب کرد.
گروه اکسیران از یک مونومر اپوکسی با عوامل مختلف پخت مانند
آمین های آلیفاتیک ، آمین های معطر ، فنل ها ، تیول ها ، پلی آمیدها ، آمیدوآمین ها ، انیدریدها ، تیول ها ، اسیدها
و سایر ترکیبات مناسب باز شدن حلقه واکنش می دهد.
تولید محصولات حرارتی سخت اپوکسی های پخته شده به دلیل اتصال بالای متقابل از نظر ماهیت شکننده هستند
و به ضعف مقاومت در برابر ضربه اپوکسی و سایر خصوصیات مربوط کمک می کنند.
از این رو ، اصلاح مونومرهای اپوکسی برای بهبود انعطاف پذیری و مقاومت آنها و همچنین ویژگی های حرارتی ضروری است.
سه کلاس اصلی اپوکسی که در کاربردهای ترکیبی استفاده می شود:
– اترهای گلیسیدیل فنلی
– گلیسیدیل آمین های معطر
– سیکلو آلیفاتیک
اترهای گلیسیدیل فنلیک
آنها در اثر واکنش چگالش بین اپی کلرو هیدرین و یک گروه فنول تشکیل می شوند.
ساختار مولکول حاوی فنل ، تعداد حلقه های فنل انواع مختلف رزین های اپوکسی را از هم متمایز می کند.
A نشان داده شده در بالا DGEBA (دی گلایسیدیل اتر بیسفنول-A) یکی از پرکاربردترین رزین های اپوکسی امروزه است.
اصلاح نسبت اپی کلرهیدرین به BPA در حین تولید می تواند رزین با وزن مولکولی بالا ایجاد کند.
این HMW باعث افزایش ویسکوزیته می شود و از این رو این رزین ها در دمای اتاق جامد هستند.
از دیگر تغییرات این کلاس می توان به رزین های اپوکسی هیدروژنه بیس فنول-A ، رزین های برم دار تولید شده
از تترابرومو بیس فنول-A ، دیگلایسیدیل اتر بیسفنول-F ، دیگلایسیدیل اتر بیسفنول-H ،
دیگلایسیدیل اتر بیسفنول-S و غیره اشاره کرد:
بیشتر در کاربردهای الکتریکی استفاده می شود. بعلاوه ، DGEBH مقاومت در برابر آب و هوای امیدوار کننده ای را
نشان می دهد و از DGEBS برای بدست آوردن رزین اپوکسی حرارتی پایدار استفاده می شود.
نوولاک های فنل و کرسول دو نوع دیگر از اترهای گلیسیدیل معطر هستند.
آنها از ترکیب فنل یا کرسول با فرمالدئید تولید پلی فنل تولید می شوند. این پلی فنول متعاقباً با اپی کلرهیدرین
واکنش داده و رزین اپوکسی با عملکرد بالا و Tg پخت شده بالا تولید می کند.
گلیسیدیل آمین های معطر
آنها با واکنش اپی کلرو هیدرین با یک آمین ، با آمین های معطر مناسب با کاربرد درجه حرارت بالا تشکیل می شوند.
مهمترین رزین در این کلاس تتراگلیسیدیل متیلن دیانیلین است .
